Nieuwe oude bandjes! Vol. 2   Deel 3

Vergeleken met de vorige twee laden is deze wat minder rijk gevuld. Maar voor de blog maakt dit niet uit want we sluiten af met een uitgebreide conclusie.

We lopen de lades van links naar rechts af en nemen enkele bandes per keer onder de loep. Wie deel 2 van deze blog-serie ook heeft gelezen weet inmiddels meer van de uitgever die je hier ziet, in het kort: de uitgever IMD is in wezen een illegale bandjes drukkerij uit Saudi Arabië, vermoedelijk actief ergens tussen 1970 tot wellicht begin 1990. De vorige eigenaar van deze bandjes heeft de betreffende bandjes in Libanon gekocht wat het verhaal van deze zogenaamde 'bootlegs' ondersteunt.

Voor het hele verhaal achter IMD, de bootlegs en waarom deze bandjes bestaan, kun je het beste terug te lezen aan het einde van deel 2 van deze serie.

We beginnen met de albums van Styx en Olivia. De afdrukkwaliteit van de 'coverart' is ondanks de illegale kopieën nog best netjes te noemen. Het type papier dat gebruikt is voor de hoesjes is overigens ver gelijk aan normale uitgaven, namelijk gelamineerd papier, het verschil zit hem in de geprinte details, de inlegkaartjes bevatten  de titels van de nummers op het bandjes maar geen diepgaande informatie over bijvoorbeeld de artiest/band, totstandkoming van het album of foto's.

Een ander detail dat steeds terug komt op de bandjes is dat de ene een sticker heeft waar bij de andere de tekst direct op de behuizing is gedrukt. Mijn voorkeur gaat uit naar het laatste, want als je naar de stickers kijkt, zijn ze vaak slordig geplakt, scheef, vol kreukels, vouwen of laten los.

De bandjes hebben ook een andere kleur, maar dit heeft te maken met hoe ermee is omgegaan. Als ik beide bandjes omdraai zijn de kleuren wel hetzelfde, het rechter bandje is waarschijnlijk vaker gebruikt, of heeft meer temperatuurverschillen gezien dan de andere. Tot slot zijn de behuizingen van beide bandjes geproduceerd in Japan, wat te zien is in de rechterbovenhoek.

De bandjes naast de insteekkaartjes, wie vroeger met bandjes werkte kent waarschijnlijk het probleem, je maakt de doos open en vindt een totaal ander bandje dan wat op het doosje staat...

In dit geval vind ik in het doosje van Olivia niet zozeer 'Physical', maar 'Platinum 2'. Oplettende lezers weten misschien al meer, maar we slaan de uitgave van Physical voorlopig over.

Bij volgende twee bandjes zit een bekender album. Dire Straits met Making Movies, daarnaast een verzamelalbum van Unicef. Met nummers van allerlei bekende en minder bekende artiesten en bands.

Het uiterlijk verschilt niet veel van de vorige twee bandjes, de huisstijl van IMD is een vast gegeven, alleen het lettertype verandert regelmatig.

We zoomen in op de hoes van de Unicef Concertband. Hoewel het in eerste instantie grappig is om naar de vele karikaturen te kijken, is er nog een minder grappig detail...

Eenvoudig vertaald: "Opbrengsten van dit album komen ten goede aan Unicef en alle kinderen op de wereld"
Denk je dat de opbrengst van deze illegale uitgaven echt ten goede komen van Unicef of zelfs aan een kind hier op aarde?
Ik ben bang van niet...

Dat het op deze hoes gedrukt staat kan van alles betekenen, maar ik vermoed dat ze hier niet op hebben gelet bij het printen, gewoon de originele hoes scannen, het IMD logo erboven plakken en kopiëren maar!

Ik weet niet wat er met het bandje van Kenny Rogers is gebeurd, maar het lijkt bijna alsof arme Kenny een tijdje door de auto heeft rond geslingerd. Ook de tape zelf ziet er niet erg fris meer uit. Als dit "het beste van" is, dan weet ik het niet meer...

De John Denver tape ziet er wat beter uit, toch laat de sticker hier al los, niet dat hij ooit zo netjes geplakt was... Opmerkelijk is de vermelding op de kaart "Stereo Mono", een stereo-editie maar dan in mono ? Of vice versa? Dat moet qua luisterkwaliteit een wereld van verschil zijn...

Ze bedoelen waarschijnlijk dat het bandje zowel in stereo als in mono te beluisteren is, maar waarom zou je dat duidelijk vermelden?

Volgende!... Dolly Parton met haar 18 beste hits met daarnaast Top Country Hits.

Ik moet toegeven, als ik de titels lees komt alleen Jolene me bekend voor, misschien dat ik er bij het luisteren meer herken...

Top Country Hits zal nog even moeten wachten, want we hebben een indringer in ons midden...

Het is huiskat Fred die komt kijken hoe het hier gaat. Ondanks de 'mannelijke' naam is ze een vrouwtje, maar wie geeft er om de naam. Zolang de naam vergezeld gaat met het woord eten, maakt het toch niet uit.

Ze miauwt vrolijk als ik haar duidelijk probeer te maken dat ik het druk heb, toch krijgt ze wat lekkers en knuffel ik nog even met haar voordat ze weer in het raamkozijn klimt en naar buiten gaat. We kunnen verder met de blog...

Goed, terug naar het onderwerp, hier het bandje met Top Country Hits. Deze opent met dezelfde artiest van het vorige bandje, Dolly Parton, ze komt uiteindelijk drie keer voorbij op dit verzamelalbum. Opvallend is hoeveel nummers op dit 'Country' bandje over liefde gaan, dan wel positief als negatief.

Hierbij komen we aan op de laatste twee bandjes uit deze rij, het zijn tevens de laatste twee IMD uitgaven die ik nog niet bekeken heb.

Cliff Richard and the Shadows - Thank You Very Much
The Best of Country & West Vol. 3

Ik kan eigenlijk weinig kwijt over het bandje, zowel Cliff Richard als de band The Shadows zeggen mij buiten de namen vrij weinig...

Als ik even snel op het internet kijk en enkele nummers beluister blijkt wel anders.
Om dan heel kort wat te benoemen deel ik hier wat werk van Cliff Richard en zijn samengestelde band The Shadows.
Apache - Cliff Richard, The Shadows (een cover van het origineel).
Living Doll - Cliff Richard and The Drifters (niet aanwezig op de cassette).

Achteraf moet ik bekennen dat Cliff Richard zo slecht niet is om naar te luisteren. Na wat verder onderzoek blijkt dat hij in zijn thuisland Groot Brittannië onwijs populair is (geweest) en zelfs geridderd is voor zijn kunsten, dus moet ik hem eigenlijk Sir Cliff Richard noemen!

Tijd om verder te gaan met in dit geval: 'The Best of Country & West Vol. 3'
Ik ben totaal niet bekend met Country en western, maar kan uit het bandje opmaken dat iemand een groot fan is van het nummer 'Big Wind' van Porter Wagoner, het nummer komt immers twee keer achter elkaar op het einde van kant A voorbij. Het wordt zelfs zo vermeld op het hoesje al is iemand een spatie vergeten bij de eerste vermelding...

Hiermee komen we aan het einde van de eerste lade en gaan door naar de volgende.

Met de uitgaven van IMD achter de rug, kunnen we gaan kijken naar bandjes met zelfgemaakte opnamen.
Persoonlijk vind ik zulke bandjes vaak veel interessanter, het is vaak een verassing wat er op staat. Wat voor muzieksmaak had de vorige eigenaar en nog belangrijker zijn ze het bewaren waard? We lopen ze eerst even af voor we die vraag gaan beantwoorden.

De eerste drie bandjes op een rijtje, de bandjes bevatten allerlei opnamen, waarbij het middelste bandje exact hetzelfde zegt. Het bandje met de tekst 'allerlei' is genummerd, er zijn ook meer bandjes met dezelfde tekst erop dus leg ik deze even apart.

De tweede set bandjes bevatten wederom opnamen van allerlei artiesten. De meeste opgenomen op TDK bandjes en enkele anderen op bandjes van BASF.

Hoewel ook hier een aantal bandjes een verweerd uiterlijk hebben, zien sommigen er nog redelijk goed uit. Zo ook dit BASF bandje dat er opvallend beter uitziet dan de anderen, ook het ontwerp is stiekem wel interessant met het ronde middenvenster.

Nog een laatste set in deze lade met bandjes vol opnamen. Het zal me benieuwen wat er zoal op alle bandjes is opgenomen.

Ook in de laatste lade nog een handje met bandjes, wederom zelf gemaakte opnamen en een enkel bandje van Kenny Rogers met een in dit geval passend albumtitel.

De bandjes van de laatste lade bij elkaar met wederom veel diverse artiesten.

Nu we alle bandjes in het magazijn bekeken hebben is het tijd ze uit te zoeken...

We kwamen in het in het doosje van Olivia de cassette met Platinum 2 tegen, in de eerste blog van deze serie had ik precies hetzelfde maar dan omgekeerd, in het doosje van Platinum 2 zat juist Olivia, deze twee wissel ik dus even om.

Ik ben meerdere 'Platinum' edities tegen gekomen waarop ik me nu afvraag, heb ik deze serie nu compleet?

Net geen kwartet.... We hebben editie 2, 3 & 4 maar nummer 1 mist hier. Wat een gemiste kans is dit.
Maar er zijn meer uitgaven met meerdere edities. Laten we die ook even bij elkaar zetten, misschien hebben we bij andere bandjes meer geluk.

We hebben nog 'Super Hits' met volume 1, 2 en 2... Is deze collectie nu compleet of overcompleet?
Ik zoek het internet even af, maar de naam Super Hits is zo algemeen dat ik geen derde editie kan vinden, zelfs de eerste twee edities hierboven kan ik op internet niet terugvinden...

Ook de serie met bandjes van Elvis is verre van compleet, waar volume 1 en 2 missen heb ik wel volume 3 en 4.

Wanneer je zoveel incomplete series heb wordt ook ik sentimenteel. Hier 'Sentimental Favourites vol. 4 en... 4.

Alsof het nog niet erger kan...

- The best of Kenny Rogers Vol. 2
- ABBA Greatest Hits Vol. 2
- Fleetwood Mac LIVE Vol. 2
- The Best of Rock 1981 Vol. 2

Ja, het kan zeker nog erger...

Super World Hits Vol. 17....

Ja, ook ik trek er zo een gezicht bij als ik me realiseer dat er geen één complete editie in dit hele magazijn zit.

48 stuks met cassettes van IMD. Met de vraag, wat nu te doen met deze collectie bandjes?

Ik heb een keuze gemaakt uit bandjes die het bewaren mogelijk waard zijn, ik zeg mogelijk want de bandjes zijn goedkope producties waarbij de kans groot is dat ze niet goed klinken.

Stuk voor stuk spoel ik de bandjes terug, speel een stuk af en luister naar de kwaliteit. Aan het einde moet ik een afweging maken, welke blijven en welke doe ik weg. Uiteindelijk is het besluit vrij makkelijk gemaakt. Alle voorbespeelde bandjes van uitgever IMD gaan de deur uit. Hoewel sommige bandjes zeker interessant zijn heeft het mijn voorkeur te kijken naar bandjes van een betere kwaliteit. Sommige van deze bandjes klinken heel dof, of de lage tonen zijn te hoog, of juist de hoge tonen springen er schel bovenuit.

Hoewel de bandjes redelijk te luisteren zijn in een HiFi opstelling klinken ze afschuwelijk als je ze met de hoofdtelefoon luistert.
Met de hoofdtelefoon op is de ruis op de bandjes heel goed te horen, ruisonderdrukking hebben de bandjes niet dus die inschakelen zorgt er alleen voor dat je de hoge tonen kwijt bent waardoor alles nog slechter gaat klinken. Dat samen met het feit dat het ferro (type I) bandjes zijn, maakt ze het bewaren niet waard. Desondanks noteer ik van enkele bandjes de namen zodat ik deze in de toekomst nog zou kunnen kopen als ik er een officiële uitgave van vind.

Maar er zijn nog meer bandjes naast die van IMD. Een hele stapel met zelfgemaakte opnamen. Ook deze ondergaan dezelfde behandeling. Ik spoel ze terug luister enkele nummers die erop staan en bepaal of de opnamen het waard zijn. Maar ook hier zitten geen opnamen tussen dat het waard zijn. Het opnamevolume is te laag, er mist een kanaal of de opname in het algemeen is matig te noemen. Desondanks zijn enkele bandjes wel goed voor hergebruik, hiervan maak ik een selectie.

Van de oorspronkelijk 91 bandjes houd ik er uiteindelijk 6 over die ik ga hergebruiken.

Van de BASF cassettes waren er twee met een interessant ontwerp, bovendien zijn de stickers ook nog in goede staat en onbeschreven.

Daarnaast zijn er nog twee bandjes van Philips die in opvallend goede staat zijn, verreweg alle andere Philips bandjes die ik tot nu toe ben tegen gekomen waren niet zo fris meer, beschreven of beschadigde stickers. Insteekkaarten die misten of sterk verkleurd waren of de tape was zo slecht dat hergebruik gene optie meer was. Maar deze twee zijn nog haast nieuw te noemen. Slechts de zijkant van het 60 minuten kaartje is wat verkleurd en de tekst 'Rock and Roll' staat er op geschreven.

Nadien heb ik besloten om de C-60 cassette alsnog van nieuwe tape te voorzien, de originele tape was toch niet goed meer en had last van het zogenaamde 'stick-slip' effect waarbij de tape plakt/trekt langs de kop en een hoge pieptoon geeft, hierdoor is opnemen op de tape geen optie meer (zie Stick-slip effect in de woordenlijst voor meer informatie hierover).

Tot slot zijn er nog twee bandjes van het merk Denon, deze heb ik nog niet eerder gezien wat ze vrij interessant maakt. Iets zegt me dat de kwaliteit van deze bandjes waarschijnlijk zo slecht niet is. Desondanks zijn de stickers wel aan vervanging toe.

Het enige wat ik daar aan kan doen is de stickers vervangen voor een kopie van het origineel. Ik haal de sticker voorzichtig los en plak deze op een vel papier. Deze haal ik door de scanner en bewerk hem zodat deze weer als nieuw oogt.

En zo maak ik in een simpel tekenprogramma als MS Paint weer een nieuwe sticker van de oude. De nieuwe oogt wat hoekig maar eenmaal geprint valt dit waarschijnlijk niet meer op. Het enige dat ik niet na kan maken is de zilveren glans op de originele sticker.

Oké misschien zijn de nieuwe stickers toch iets meer hoekig dan de originele, maar moet toegeven dat het ondanks een verbetering is tegenover de verweerde oude stickers.

Wie het eventueel interessant vindt en zelf nieuwe stickers nodig heeft voor zijn Denon 60 & 90 minuten cassettes kan de stickers op de downloads pagina vinden.

Maar goed, wat nu te doen met de resterende partij cassettes die ik niet bewaren ga? Deze krijgen een ander baasje en gaan binnenkort naar de andere kant van het land naar een goede vriend van mij.

Hiermee komt dan ook een einde aan deze driedelige blog over het magazijn met bandjes. Ik hoop dat je genoten hebt van deze serie blogs, het is voorlopig even de laatste op dit gebied.

Gerelateerde pagina's:

• Nieuwe oude bandjes! (Vol. 2 deel 2) blog
• Nieuwe oude bandjes! (Vol. 2 deel 1) Blog
• Nieuwe oude bandjes! (Vol. 1) Blog
• Compact cassette Informatie
• Compact cassette Reparatie